تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
اسرار عید قربان در قرآن/ قربانی از چه زمانی معمول شده است؟
عید قربان، روز دهم ماه قمری ذی الحجه، روز بازگشت انسان به خویش برای توجه به نیازمندی به خدا است.
در این گزارش به تعاریف روایی و ریشه‌های تاریخی این عید پرداخته ایم. عیدی که در حقیقت قربانی کردن آن، عید وظیفه انسان در برابر نیازمندان است.
عید قربان یا گوسپندکُشان (به نقل از فرهنگ دهخدا) را به عربی «عید اضحی» می‌گویند، چرا که اضحی جمع ماده ضحی به معنی ارتفاع روز و امتداد نور آفتاب است و هنگامی که خورشید بالا می‌آید (قبل از ظهر)، آن موقع را ضحی گویند، چنانچه در قرآن کریم آمده است: والشمس و ضحی‌ها (قسم به خورشید و چاشتگاه آن) و، چون حجاج موقع بالا آمدن آفتاب قربانی می‌کنند و قربانی را اضحیه یا ضحیه گویند بدین سبب روز دهم ذی الحجه را که قبل از ظهر آن، عمل قربانی انجام می‌شود «عید اضحی» می‌گویند.
عید در لغت از ماده عود؛ به معنای بازگشت است؛ لذا به روز‌هایی که مشکلات از قوم و جمعیتی بر طرف می‌شود و به پیروزی‌ها و راحتیهای نخستین بازگشت می‌کنند، عید گفته می شود. همچنین واژه قربان از ماده قرب؛ به معنای نزدیک بودن است. بر این اساس با توجه به این که شخصی که قربانی می‌کند، در نظر دارد بدین وسیله به خداوند متعال تقرب بجوید، این عمل را قربانی می‌گویند.
